amplitudy impulsów
Encyklopedia PWN
radiotelegrafia
rodzaj telegrafii, w której do przesyłania sygnałów telegraficznych wykorzystuje się fale radiowe (gł. krótkie, niekiedy średnie);
[łac.-gr.],
fiz. zaburzenie falowe w ośrodku sprężystym gazowym, ciekłym lub stałym (fale sprężyste) wywołujące subiektywne wrażenie słuchowe u człowieka lub zwierząt (definicja z zakresu fizyki), a także subiektywne wrażenie słuchowe wywołane takim zaburzeniem (definicja z zakresu psychologii);
telekom. przebieg wielkości fiz., którego co najmniej jeden z parametrów (np. amplituda, częst.) zmienia się w procesie modulacji zgodnie ze zmianami innego przebiegu (modulującego), będącego nośnikiem przekazywanej informacji;
filtracja
elektr. proces przetwarzania sygnałów mający na celu wydzielenie z mieszaniny sygnałów tylko sygnałów o pożądanych właściwościach;
[łac.],
pulsary
obiekty astronomiczne, które charakteryzuje nadzwyczaj regularna emisja silnych, krótkotrwałych impulsów promieniowania elektromagnetycznego, o losowo zmieniającym się kształcie i amplitudzie, pojawiających się z okresem wynoszącym od milisekund do kilku sekund.
[łac. pulso ‘uderzam’],
